ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ

Τελικα πως τη λενε τη χωρα ρε παιδια ?
Σκοπια ?
FYROM ?
ΠΓΔΜ ? (Θα τους ταιριαζε και το συνθημα „Πουτανες Κοτες ΠουΓουΔουΜιωτες !!!“)
Σλαβομακεδονια ?
Δημοκρατια του Βαρδαρη ? (Δημοκρατια του Καυλιαρη, θα ηταν καλη ιδεα, αλλα θα ταιριαζε σε αλλη χωρα, να μη λεμε ονοματα και εκτεθουμε)

Παντως με τον Account Manager της Cosmote, Ελληνας κι αυτος, και Μακεδονας απο τα Γιαννιτσα συγκεκριμενα, εχουμε συμφωνησει να την ονομαζουμε χωρα χωρις ονομα.
Ολα αυτα τα γραφω γιατι μαζι με ενα τσουρμο απο τη δουλεια βρεθηκαμε χθες στα Σκοπια μεσω Ljubljana, για επισκεψη στην Cosmofon θυγατρικη της Cosmote, και σας μεταφερω εντυπωσεις απο την καρδια του οχτρου. (Βαστα Βαρδαρη τ αρματα !)

Το αεροδρομιο της Ljubljana.

Με το που πατας το ποδι στη χωρα χωρις ονομα αισθανεσαι να μεταφερεσαι πισω στο χρονο. Ελληνικη επαρχια του 70-80. Το αεροδρομιο θυμιζει παραγκα στον Ασπροπυγο. (Οχι αυτη τη φορα δεν εννοω το γαυρο και την παραγκα του Κοκκαλη)

Μπαινοντας στην παραγκα ερχεται ο ελεγχος διαβατηριων και ολως παραδοξως το παλιο μου διαβατηριο, που το ελληνικο κρατος θεωρει ακυρο παρολο που ληγει τον Ιουνιο, δεν αποτελει προβλημα για τον αγραμματο και αξεστο σκοπιανομπατσο που και να του εξηγησεις δεν προκειται να καταλαβει τα θαυματα του συγχρονου ελληνικου κρατους. Οι Ελληνες που επισκεπτονται τη Neveneverland ειναι και οι μοναδικοι πολιτες ξενου κρατους που τα διαβατηρια τους δε σφραγιζονται για να μη μαγαριστουν απο τη βρωμερη και μελανη σφραγιδα του ψευδοκρατους, γιαυτο και συμπληρωνουν ενα ειδικο χαρτακι το οποιο μετα σφραγιζουν οι σκοπιανομπατσοι. Και ναμαι λοιπον με ενα (κατα το ελληνικο κρατος) ληγμενο διαβατηριο σε μια χωρα που (παλι κατα το ελληνικο κρατος) δεν εχει ονομα. Ειμαι ο μαλακας στη χωρα του πουθενα. Δεν ειναι κυβερνηση αυτη που εχουμε, ρε πουστη. Ο David Copperfield ειναι. Εκτος απο μισθους και συνταξεις, εξαφανιζει ονοματα και ανθρωπους !!! Και κανει τα υπαρξιακα προβληματα του τυπου „ποιος ειμαι?“, „που ειμαι?“ πραγματικοτητα.
Κι αυτοι οι Σκοπιανομπατσοι πολυ γιαλαντζι μπατσοι μου φαινονται. Ουτε αγριοφατσες, ουτε μια ζαρντινιερα. Ετσι πανε να μας τρομαξουνε ??
Ο Γιαννης με ειχε προειδοποιησει οτι μπορει να ειναι πολυ αγενεις. Του ειχαν πεταξει το διαβατηριο στο πατωμα, λεει. Βεβαια τα ηθελε ο κωλος του γιατι τον ρωτησαν:
_ “Where do you come from?“
_ “Macedonia!“
_ “What do you mean Macedonia? You just came to Macedonia!”
_ “I mean, Ι come from real Macedonia in Greece !!! Here is fake Macedonia” (Bασικα τυχερος που δεν τον γαμανε ακομα)

Athina 735km. Προσεξτε και το σημα της Merceddes χαμηλα. Οχι τιποτα αλλο, αλλα μη νομισετε πως ειμαστε και τυχαιοι και κυκλοφορουμε με Zastava.

Η οψη της πολης κυμαινεται απο απλα ασχημη εως εξαιρετικα ασχημη, αλλα εμενα μου αρεσει γιατι μου θυμιζει την Ελλαδα πριν απο 20-25 χρονια. Αρκετη μπιχλα (καλα σε αυτο δεν εχουμε και μεγαλη διαφορα, ακομα και σημερα, ειδικα η ελληνικη επαρχια!) και πολλα παλια αυτοκινητα: Zastava, Dacia, Lada, Fiat Ritmo κλπ. Η Κουβα της Ευρωπης.

Yugo με φοντο τα χιονισμενα βουνα.

Εδω ειναι Βαλκανια. Πριστινα, Βελιγραδι (Beo-grad = Ασπρη Πολη), Αθηνα.

Μετα απο ενα γρηγορο Chek-in, βολτα στην πολη. Η θεα απο το δωματιο στο Holiday Inn. Οχι τιποτα αλλο, αλλα μη νομισετε πως ειμαστε και τυχαιοι και μενουμε σε Youth Hostel.

Η κεντρικη πλατεια των Σκοπιων. Νομιζω λεγεται Μεγαλου Αλεξανδρου. Φατσα καρτα η διαφημιση της μπυρας Σκοπκο και πισω πανω στο βουνο, ενας τεραστιος σταυρος.

Τι μαλακες ! Αντι να φτιαξουν Καζινο φτιαχνουν σταυρους. Τετοια βλεπει κι ο Χριστοδουλος κι αρχιζει και τα χωνει σαν το Γιανοπουλο ...

Η γεφυρα του Μωαμεθ του Πορθητη. (Ξερετε τωρα τι εκπορθησε ο αλητης!!)

Την εχτισε ο ιδιος, οχι με τα χερακια του εννοειται. Να αναφερω εδω οτι ο Μωαμεθ (ο Πορθητης ντε!) απο τη μερια της μανας του ηταν Σερβος. Ο Κωνσταντινος ο Παλαιολογος ηταν επισης ημι-Σερβος. Στην ουσια δηλαδη κατα την Αλωση της Πολης ειχαμε τοπικο ντερμπυ, Παρτιζαν (Παλαιολογιτς) - Ερυθρος Αστερας (Μοχαμεντιτς) = 0-1.

Μολις περασαμε τη γεφυρα του Μωαμεθ του Πορθητη βρεθηκαμε στην παλια πολη.

Στην παλια συνοικια νομιζα οτι βρισκομαι σε ορεινο χωριο της Ελλαδας στη δεκαετια του 80. Σε καθε γωνια ενα ταβερνακι απο αυτα που δυσκολα βρισκεις σημερα στην 53 πολιτεια της Αμερικης, την Αττικη, αναμεσα στα Mall και στα Starbucks.

Κανα Γρηγορη δεν ειδαμε, Gligorof εχει σιγουρα ομως.

Το μπλουζακι Tommy Hilffiger τι σας λεει ?

Καθομαστε με την Katarzyna (Πολωνεζα) και τον Enrique (Περουβιανο) και χτυπαμε ενα Κεμπαπ.

Και τιμες? 50 Δηναρια.
Ποσο ειναι? 60 Δηναρια ειναι ενα Ευρωπουλο, τουτεστιν 50 Δηναρια ειναι 87 λεπτα, δηλαδη οσο μπορει να αντεξει ο γαυρος σε ευρωπαικο αγωνα χωρις να δεχτει γκολ (αλλα στο 88, το εχει στο τσεπακι του, δηλαδη στο διχτακι του).
Εγω παραλιγο να κανω Χατ Τρικ στα Κεμπαπ, αλλα σταματησα στα 2. Εννοειται οτι το 2ο το εφαγα απο αλλο μαγαζι, να κανουμε και ερευνα αγορας. Μη μας πιασουνε και ρόιδα.
Στην πολη κυκλοφορουν γενικα πολλες φατσες απο ταινιες του Kusturica, τυποι με φαρδιες κοιλιες, κακογουστες γραβατες, τριμενα σακακια και απιστευτες σακαρακες.
Ο κοσμος ειναι πολυ ευγενικος (αλλα ξερω πως ειναι κολπο για να μας τη φερουν απο πισω στα μουλωχτα οι κουφαλες, οπως κανουν οι ευρωπαικες ομαδες με το γαυρο που του βαζουν γκολ στο 88), στο ξενοδοχειο μιλανε ελληνικα, το μονο προβλημα επικοινωνιας εμφανιζεται οταν αναφερομαστε στη γλωσσα η στη χωρα.
Οταν π.χ. σου λενε “This comes from the east part of Macedonia …..”
Η οταν ρωτας “And how do you call this in eeeehhhh……., hmmmmmm….., I mean in eehhhhh…., in your language ?”

Και η φατσα μας παιρνει μια εντελως ηλιθια εκφραση (δεν ειναι και δυσκολο) σα να μην ακουσαμε τι ειπε, σα να ημασταν απασχολημενοι με κατι αλλο... Σα να εισαι τωρα σε παρεα με φιλους φιλων και να αρχισει ο ενας να λεει για το ποσο φοβερη ομαδα ειναι ο Ολυμπιακος και πως του χρονου σιγουρα θα σαρωσει στην Ευρωπη (Δεν κανεις το μαλακα? Αφου και να του πεις κατι, δε θα το καταλαβει. Και για να μην τον προσβαλλεις κανεις το μαλακα). Σα να εισαι στο γηπεδο στην εξεδρα των γαβρων και 30.000 γαβροι να βριζουν τις μανες των βαζελων μετα το 3 γκολ του Σαραβακου. Σφιγγεσαι και δεν κανεις τιποτα. (Πω ρε πουστη, ειναι φοβερο το ποσο πισω πρεπει να παω για να θυμηθω θριαμβο επι του Γαβρου, Κωλογαυροι γαμω τα καβουρια του προεδρου, γαμω!).
Και πως να τον διορθωσεις ?
Τι να του πεις ?
„Ωπα καρνταση, τι Μακεδονια και πουτσες μπλε μαρεν με βουλες μου τσαμπουνας ? Τη χωρα σας τη λενε ....... ???????“ Κι εκει κολλας. Ελα ντε. Να τον διορθωσω, αλλα πως ?
“You are not Macedonian, you are Skopjan. You speak Skopjan.”
“You are FYROMian” θα μου πειτε. Να μια καλη απαντηση. Σωστο! Τωρα τον εχεις σχεδον κολλησει στον τοιχο. Γιατι εχεις στα χερια σου ενα επισημο ονομα που δεν περιλαμβανει τη λεξη Μακεδονια. Η μηπως ????
Αν υποψιαστω οτι το "Μ" στο FYROM σημαινει Μακεδονια, θα πεθανωωωωωωω!!!
Μαλον Μαλακια σημαινει. Η μαλακια που μας δερνει. Γιατι οταν βαζεις 2-3 αυτογκολ και χανεις τον αγωνα δε σου φταιει η διαιτησια... Και αν μου επιτρεπετε στο συγκεκριμενο αγωνα εχουμε βαλει πολλα αυτογκολ.
Αλλα οπως εχει πει και καποιος μεγαλος (σε υψος) πολιτικος απο ενα μεγαλο (σε μηκος) νησι: „Σε 10 χρονια το πολυ θα το εχουμε ξεχασει!“ (Το ονομα του δεν το θυμαμαι, αλλα και να το θυμομουν, δε θα το ελεγα για να μην εκτεθουμε).


P.S1. Στη χωρα χωρις ονομα ευησε και πεθανε ο Γεωργιος Ζορμπας. Αν το ονομα σας λεει τιποτα, ναι, αυτος ειναι. Ο ανθρωπος που ενεπνευσε τον Καζαντζακη να γραψει το βιβλιο.

P.S2. Για τους cinefile υπαρχει και μια κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-η ταινια ενος ΠΓΔΜιωτη σκηνοθετη του Milcho Manchevski με τον Rade Serbedzija και την Katrin Cartlidge. Υπαρχει σε βιντεοκασετα στην Ελλαδα. http://www.imdb.com/title/tt0110882/

P.S3. Και πως φαινονται αμεσως οι Ελληνες επενδυτες, ε ?

Ζαμαν (Φου)

Γκολ και Meeting

!!! Μονο για ποδοσφαιροφιλους !!!

Αναρωτιεστε μηπως μπερδευτηκα και αντι να γραψω „Γκολ και ξυλο στον πουσταρα το θρυλο“, εγραψα κατα λαθος τον τιτλο Γκολ και Meeting.
Τι σχεση μπορει να εχει ενα Meeting με ενα (η περισσοτερα) γκολ;
„Απολυτως καμια“ θα μου πειτε.
Σωστα! Οταν το Meeting ειναι ομως απελπιστικα βαρετο, τοτε το μυαλο μου („ποιο μυαλο ρε μαλακα“, θα μου πειτε και θα εχετε απολυτο δικιο ωφειλω να το παραδεχτω, αλλα υποθετικα μιλαμε τωρα) αρχιζει να ταξιδευει σε πρασινα λειβαδια που ομως δε βοσκανε αποχαυνωμενες τρελες αγελαδες, αλλα τρεχουνε ντοπαρισμενοι ποδοσφαιριστες.
Ετσι προχθες που πρσγειωθηκα σε ενα εντελως βαρετο και ανουσιο ΙΤ Meeting, αρχισα σιγα σιγα να χαλαρωνω και βρεθηκα να ταξιδευω σε πρασινα χαλια με ασπρες ριγες (ελπιζω να μην παει το μυαλο σας σε κοκα απλωμενη σε τσοχα χαρτοπαιξιας παραμονη Πρωτοχρονιας.
Εκει που χαζευα την εντυπωσιακη θεα του Skyline της Φρανκφουρτης απο το Meeting Room (Βλεπε photo δεξια),

ειδα ξαφνικα μπροστα μου το Roberto Carlos, να περναει το Γερμανο αμυντικο της Leverkusen και να κανει μια ψηλοκρεμαστη σεντρα προς το κεντρο της μεγαλης περιοχης. Δεν ημουν στο Santiago Bernabéu, αλλα στο Hampden Park της Γλασκωβης. (Βασικα στη Φρανκφουρτη ημουνα, αλλα ειπαμε το μυαλο ταξιδευε...).
Η μπαλα λοιπον πηρε μια παραξενη τροχια, σαν αυτη που πηρε εκεινο το βραδυ της μεγαλυτερης αδικιας ολων των εποχων οταν την πηρε ο αερας και κατεληξε απο το κεφαλι του (Κοντε, αν δεν κανω λαθος, ας με διορθωσουν οι γαυροι, σιγουρα θα το θυμουνται καλυτερα, αν και τετοια γεγονοτα τα απωθει ευκολα η μνημη τους) στα διχτυα του ψαρα Ελευθεροπουλου, αλλα αυτο ειναι μια αλλη (πονεμενη) ιστορια. Εκεινη τη βραδυα βεβαια γραφτηκε παγκοσμια ιστορια (τοσο αθλητικη οσο και μετεωρολογικη, καθως ο Γαυρος εγινε η πρωτη (και πιθανως η τελευταια) ευρωπαικη ομαδα που αποκλειστηκε απο μετεωρολογικο φαινομενο, δηλαδη τον αερα. Ετσι τουλαχιστον πιστευουν οι φιλοι μας οι γαυροι. (Ελατε τωρα, παραδεχτειτε το, ολοι εχουμε ενα φιλο γαυρο, δεν ειναι κακο. Θα μπορουσε να ηταν gay, η ομοφυλλοφιλος η πουστης η ολα αυτα μαζι, γιατι δηλαδη να μην ειναι γαυρος;)
Η μπαλα λοιπον πηρε μια παραξενη τροχια συνεχιζω, γιατι με διεκοψαν οι γαυροι με τα μπινελικια τους, και κατεληξε στο ποδι του καλλιτεχνη. Μαλον κατεληξε καπου κοντα στον καλλιτεχνη (Zidane) κι αυτος εκανε μια καταπληκτικη πιρουετα, με σταθερο το δεξι ποδι και φανταστικη κινηση του αριστερου (ποδιου, για να μην παρεξηγιομαστε) την εκτιναξε και ξετιναξε τα διχτυα „του ανημπορου να αντιδρασει“ (οπως θα ελεγε και ο ευρωβουλευτης τωρα Μανωλης Μαυροματης) Butt.
Επειδη κανεις δε μπορει να περιγραψει αυτο το γκολ, μαλον καλυτερα εργο τεχνης, εκατσα και το εψαξα στο ιντερνετ και σας το παρουσιαζω σε 2 εκδοχες (πιστευω οι καλυτερες αλλα υπαρχουν κι αλλες).

Με περιγραφη στα αγγλικα.
http://www.youtube.com/watch?v=eI3pvcQalvU&mode=related&search=

Με περιγραφη στα ισπανικα.
http://www.youtube.com/watch?v=kaaFbAPEOng&mode=related&search=

Προσεξτε το καλα και ξαναδειτε το σε replay.
Και ξανα, και ξανα, και ξανα, και ξανα που ελεγε ο ανυποφορος Βερνικος (οχι ο εφοπλιστης, ο εκφωνητης ο οποιος λογω της αθλιας φωνης του σε κανει να μισεις το ποδοσφαιρο) στο γκολ του Χαριστεα στον τελικο του EURO.

Σκεφτομουνα (πως λεμε σκεφτοπουτσα) λοιπον τα υπολοιπα αγαπημενα μου γκολ, και τα ψαξα στο (και τα βρηκα και αυτα) στο youtube.
Οταν λεω αγαπημενα γκολ, εξαιρω τα της δικης μου ομαδας, οποτε το γκολ του Βαζεχα στο Αμστερνταμ (το οποιο ειδα Live), παλια γκολ του Σαραβακου (π.χ. το 2ο στο 2-2 με τη Γκετεμποργκ στο Ουλεβι, η το 1-0 με τη Γιουβε στο ΟΑΚΑ), τα γκολ της Πορτογαλιας κλπ. δε μετρανε.

Για τους γαβρους π.χ. δε μετρανε τα γκολ του Τζιοβανι κοντρα σε ευρωπαικα μεγαθηρια οπως ο Φωστηρας, ο Αχαρναικος, οι Λυκοι/Ποντιοι Βεροιας, και Ποσειδωνας Νεας Μηχανιωνας.

Τα αλλα δυο αγαπημενα εκτος απο το προαναφερθεν του Zidane, εχουν το κοινο οτι μπηκαν στην ιδια διοργανωση (EURO 1988) και τα ρουφηξε ο ιδιος τερματοφυσκουλας ο Rinat Dassajew, ο οποιος τοτε θεωρειτο απο τους κορυφαιους στον κοσμο.
Το ενα του το εβαλε ο Ιρλανδος Ronnie Whelan στον ομιλο και το αλλο (το οποιο σιγουρα ολοι το εχετε δει) ο Van Basten στον τελικο (Το αγαπημενο μου γκολ ολων των εποχων) .
Απολαυστε (Παρα την κακη ποιοτητα της εικονας) !!!

Ronnie Whelan
http://www.youtube.com/watch?v=0Sca7Zbsh_U

Marco (Ολλανδικα)

http://www.youtube.com/watch?v=QE1npGCbnRc

Marco (Αγγλικα)
http://www.youtube.com/watch?v=3zjs8OB-IHo&mode=related&search=

P.S. 1 Tα πιο τρελα 3 λεπτα τελικου Champions League ολων των εποχων

ManU – Bayern

http://www.youtube.com/watch?v=ojIgo-SraK0&mode=related&search=

P.S. 2 Και 2 φωτογραφιες απο το κτιριο που δουλευω (τον κοσμο).

Πανω ειναι η καφετερια και κατω το γραφειο μου στον προτελευταιο (14ο) οροφο.

Καινουργια Χρονια (το πρωτο μου blog)

02.01.2007, 00.30 περιπου.
Αφου ξεμεινα σπιτι και σερφαρισα λιγο στο διαδικτυο, ειπα να φτιαξω το πρωτο μου blog.
Συγνωμη για την ελλειψη τονων, αλλα γραφω στα ελληνικα μετα απο πολλα χρονια και δεν ξερω καν πως μπαινουν οι τονοι.
Να πως μου μπηκε (ο καινουργιος χρονος εννοω).



01.01.2007, 06.30 περιπου.
Σαπισα στον υπνο το βραδυ της Πρωτοχρονιας. Ας οψεται ο προηγουμενος ολοημερος γαμος, η πρωινη πτηση, η μεσημεριανη βολτα στην Αθηνα και η βραδυνη αναμονη του καινουργιου χρονου. Επεσα κατα τις 2 τη νυχτα και κατα της 6μισι το πρωι χτυπησε το ξυπνητηρι. Το ειχα ξεχασει ο μαλακας και συρθηκα να το κλεισω. Επεστρεψα στο κρεβατι για να ξανασηκωθω μετα απο κανα τεταρτο απο ενα δυνατο (και γνωριμο) κροτο απο το δρομο. "Δυστυχημα" σκεφτηκα και σηκωθηκα σαν αιμοδιψης δημοσιογραφος για να μη χασω το θεαμα.
Οσοι ξερουν που μενω δε θα εντυπωσιαστουν ιδιαιτερα απο το γεγονος οτι τα δυστυχηματα μπροστα στο σπιτι μου ειναι πιο συχνα κι απο τα σκανδαλα της κυβερνησης ( η απο τις ακροδεξιες μπαρουφες του Χριστοδουλου αν προτιματε κατι λιγοτερο αντικυβερνητικο).
Ενας μαλακας (απο τους παρα πολυ λιγους εως ελαχιστους που κυκλοφορουν στην Ελλαδα) ειχε πεσει πανω στο φαναρι. Οταν λεω ειχε πεσει, εννοω το ειχε καβαλησει σε doggy style.
Ηταν η καλυτερη φωτογραφια της χρονιας, αλλα δεν την τραβηξα.
Τραβηξα ξανα για το κρεβατι χαζευοντας τον τυπο που μαζευε (κλωτσαγε δηλαδη) τα κομματια του φαναριου που ειχαν γεμισει το οδοστρωμα. Καπακι σταματησε ενα ασθενοφορο.
Σταματησα κι εγω την πορεια προς την κλινη και προς στιγμην τρομαξα γιατι νομισα οτι μεταφερθηκα στη Γερμανια, καθως στην Ελλαδα (οπως και σε ολες τις πολιτισμενες χωρες των Βαλκανιων) τα ασθενοφορα ερχονται μετα απο 2,5 με 3 ωρες για να μαζεψουν τα πτωματα, αλλα αμεσως σκεφτηκα οτι ο οδηγος του ασθενοφορου θα ηταν καθ' οδον για το παρακειμενο Goody's (να χτυπησει κανα club για να στανιαρει ο ανθρωπος) και εντελως συμπτωματικα βρεθηκε εκει, οποτε ειπε ας ρωτησω το παλουκαρι μπας και χρειαζεται βοηθεια. Το παλουκαρι ηταν μια χαρα, που να καταλαβει τι του γινοταν, αφου ηταν σιγουρα τιρλα στα ξυδια. Ετσι κι αλλιως τετοια ωρα, μαλον απο γλεντι θα γυρναγε, δε νομιζω να πηγαινε εκκλησια.
Το ασθενοφορο συνεχισε για τα Goody's κι εγω την ξαναεπεσα να κοιμηθω αναλογιζομενος, οτι
Α. μαλον αποκλειεται να ερθει η αστυνομια,
Β. σιγουρα αποκλειεται να του κανουν αλκοτεστ, και
Γ. τον εκοβα κομματια οτι το φαναρι αποκλειεται να ξαναστηθει πριν την επομενη εθνικη εορτη η αργια, δηλαδη παμε για Καθαρη Δευτερα στην καλυτερη περιπτωση (τα Φωτα δε μετρανε γιατι ειναι πολυ κοντα).


01.01.2007, 12.00 περιπου.
Κατα τις 12 το μεσημερι σηκωθηκα και βγηκα να δω αν το αυτοκινητο του τυπου ηταν ακομη πανω στο φαναρι, η αν τον ειχε ρυμουλκυσει ο ξαδερφος του ο Θοδωρας με το πειραγμενο Punto GT με τα προβολια και τα φαρδια ζαντολαστιχα οπως θα γυρναγε απο τον Πλουταρχο κατα τις δεκα το πρωι.
Παιδια, σας ορκιζομαι στην υγεια του Βαζεχα, το φαναρι ηταν στη θεση του καμαρωτο και χρωματιστο !!!!
Ρε μπας και ονειρευτηκα ??? Η μηπως γιναμε Ευρωπη ?
Κρυος ιδρωτας με ελουσε. Οχι δεν ειναι δυνατον!
Κι ομως, δεν ειχαν περασει 5 ωρες (και τι 5 ωρες, πρωτοχρονια ξημερωματα) και το φαναρι στεκοταν εκει αγερωχο, περηφανο, στητο, γκαβλωμενο (που λεμε και στη Βορεια Ελλαδα του Ψωμιαδη και της Καραχασαν).
Σοκ και δεος !
Αυτη θα ηταν η 2η καλυτερη φωτογραφια της χρονιας, μαλον καλυτερα θα μοιραζοταν το βραβειο με την 1η, αλλα οπως ειπαμε δεν τραβηξα καμια (φωτογραφια εννοω).

01.01.2007, 13.30 περιπου.
Πρωτη μερα της καινουργιας χρονιας κι εγω με Γιωργακη και Παουλινα στην παραλια στον Αλιμο(νο).
15 βαθμοι! Για τους Αθηναιους κρυο, για μας ανοιξη.
Βρισκομαι πανω στην εξεδρα του ναυαγοσωστη (φωτο δεξια) αλλα η Pamela Andersson δεν ειναι εδω. Ειναι σιγουρα στο σπιτι της στο Περαμα (το Malibou της Αθηνας) με Hangover απο το χθεσινο παρτυ με τα ουζα.
Ηδη μεσα στη θαλασσα ειναι 3 ατομα και αλλα 2 ετοιμαζονται να μπουν. Το προβλημα ειναι οτι το ενα ατομο ειναι μια γιαγια γυρω στα 60-70 (οχι αυτο δεν ειναι προβλημα, το επομενο ειναι) και το αλλο ο Γιωργακης, ο οποιος μεχρι να κατεβω τρεχοντας σαν τον David Hasselhof εχει ηδη μπει μεσα με τα παπουτσια !

Τελικα τον προλαβα λιγο πριν φτασει το νερο στο γονατο και βγαζοντας τον εξω (το Γιωργακη εννοω) αρχισε να ουρλιαζει "Ε-ΚΕΙ !! Ε-ΚΕΙ!!" δειχνοντας τη θαλασσα. (Το γαμεις η δεν το γαμεις το τσογλανι τωρα ??)

Τελικα εβγαλα τα παπουτσια μου και βουτηξα λιγο (μεχρι το γονι που λενε και τα ημισκουμπρια) κρατωντας τον αγκαλια. Ηθελε να κατεβει αλλα δεν τον αφησα και αρχισε να γελαει απο χαρα που ηταν μεσα, ακριβολογωντας πανω απο τη θαλασσα. Ειχε ενα σαρδονιο χαμογελο ευτυχιας σαν αυτο που εχουν τα στρουμφακια την ανοιξη οταν μεγαλωνει το χορταρι και τους γαργαλαει τ' αρχιδια.


Το ξερω οτι μου πεφτει κομματακι δυσκολο να ζησω ξανα μονιμα σ' αυτη την πολη, αλλα δεν παυω να νοσταλγω τετοιες χειμωνιατικες μερες και προσπαθω να τις απολαυσω οσο μπορω οταν ερχομαι. Το μαλακα που μολις περασε απο κατω απο το σπιτι με τερμα σκυλαδικα (ωρα 01΄15) τον προσπερναω γρηγορα.

Το πρωτο μου blog το αφιερωνω στους φιλους Ελληνες του εξωτερικου που θα ηθελαν να ειναι κι αυτοι εδω.
Αντε ρε, θαρθει κι η σειρα σας !
Καλη χρονια και ηλιολουστη!